رفتارهایی که اصالت فقیرانه را نمایان می‌کند

برخی افراد کودکی خود را در شرایط بد مالی خانواده سپری کرده‌اند و از ترس بازگشت به آن شرایط یا ادامه‌دار شدن آن، دچار عادات و رفتارهایی می‌شوند که تا همیشه نشان‌دهنده اصالت سبک زندگی گذشته آن‌ها خواهد بود.

نگرانی مداوم برای غذا یکی از بارزترین مشخصه‌های افرادی است که در خانواده‌ای با مشکلات مالی رشد کرده‌اند. چنین افرادی به دلیل نگرانی از کمبود غذا ممکن است درگیر اضافه وزن ناشی از سوءتغذیه شوند، و یا اینکه هرگز حاضر به دور ریختن غذا نباشند.

دیگر مشخصه این افراد هنگام خرید کردن نمایان می‌شود. این آدم‌ها برای خرید هر چیز گران‌قیمتی از روزها قبل به آن فکر می‌کنند و اهل خرید آنی نیستند. بیشتر سعی می‌کنند بابت هرچیزی که به بقا مرتبط نیست هزینه نکنند.

ثابت بودن درآمد برای این افراد بسیار مهم است. بطوریکه این درآمد حتی اگر بسیار ناچیز هم باشد ترجیح می‌دهند به جای خروج از منطقه به ظاهر امن خود، همان درآمد کم را نگه دارند و ریسک تغییر شغل را نمی‌پذیرند.

• افضل موسوی: اگر ۶۰ میلیون ایرانی فقیر هستند؛ فاتحه ما خوانده شد

افراد پولدار هم در قرعه‌کشی‌های مختلف شرکت می‌کنند اما صرفا به عنوان یک تفریح به آن نگاه می‌کنند. در حالیکه افراد فقیر با شرکت در چنین مواردی به دنبال معجزه و در انتظار اتفاقی خوب برای خلاص شدن از وضعیت فعلی هستند.

اشخاصی که در فقر بزرگ شده‌اند اغلب کارها را خودشان انجام می‌دهند و در تعمیرات، کوتاه کردن مو و بسیاری دیگر از کارهای روزمره و شخصی تبحر دارند. این افراد اگر به زندگی مرفهی هم برسند باز عادت خودکفایی در انجام کارها را ترک نمی‌کنند.

چیزی را دور نمی‌اندازند. حتی اگر پولدار هم شوند هر چیزی که خراب باشد تعمیر می‌کنند، یا کاربری آن را تغییر می‌دهند. دل آن‌ها برای پولی که به دست آورده‌اند می‌سوزد.

اینگونه افراد تصور می‌کنند ارزش پول بیشتر از زمان است. به همین دلیل برای پیدا کردن اجناس با قیمت کمتر، ساعت‌ها فروشگاه‌های مختلف را زیر و رو می‌کنند یا به جای استفاده از تاکسی زمان خود را در ایستگاه اتوبوس تلف می‌کنند.

پرداخت اقساطی جنس خریداری شده از عادات این افراد است. آن‌ها حتی اگر پول به قدر کافی هم داشته باشند، از ترس آینده ترجیح می‌دهند پرداخت خود را به شکلی قسطی انجام داده و پول را در حساب خود نگه دارند.

به پزشک مراجعه نمی‌کنند. این افراد از ترس پرداخت هزینه زیاد برای درمان، ترجیح می‌دهند در خانه بمانند و با حداقل هزینه، خود درمانی کنند و به این کار خود افتخار هم می‌کنند.